- Öryggi alla starfsævina. Að starfsfólk sé menntað til að takast á við tæknibyltinguna en missi ekki störf vegna hennar.
- Frá hlutastarfi til fulls starfs. Rétturinn til að vinna fullt starf og geta þar með séð fyrir sér er mikilvægur en hlutastörf hafa aukist mjög, ekki síst í ferðaþjónustunni. Í Danmörku er hægt að vera atvinnulaus að hluta og þetta hafa atvinnurekendur nýtt sér.
- Að styrkja meðal annars stöðu öryggistrúnaðarmanna á vinnustöðum.
- Barátta gegn félagslegum undirboðum. Þar sem ekki eru nein lágmarkslaun í Danmörku og kjarasamningar eru ekki algildir að þá er töluvert um félagsleg undirboð gagnvart erlendu starfsfólki. Þetta á ekki síst við í þjónustugreinunum. Vandinn er ekki sá að mikið er um erlent vinnuafl heldur er vandinn sá að erlendir starfsmenn þurfa að sætta sig við lægri laun en Danskir.
- Keðjuábyrgð. Umræðan og baráttan fyrir keðjuábyrgð hefur lengi verið á dagskrá. Byggingargeirinn og flutningagreinarnar munu leggja sérstaka áherslu á þetta atriði.
- Tryggja að starfsfólk sem hefur starfað lengst hafi forgang í störfum. Þá er umræða um að fólk sem vinnur erfiðisvinnu fái að fara fyrr á eftirlaun en eftirlaunaaldur mun hækka í Danmörku á næstunni eins og víðast hvar annars staðar.
- Aðrar kröfur: Hærri laun, jafnara fæðingarorlof á milli kvenna og karla, hærri lífeyrir, betri endurmenntun, raunhæf verkfæri gegn félagslegum undirboðum og bætt vinnuumhverfi.
Danir ganga að samningaborðinu
Danir undirbúa sig nú undir samningalotu sem mun standa yfir í febrúar. Kjarasamningar renna út 1. mars og stefnt er að því að klára nýja samninga fyrir þann tíma. Grasrótin leggur fram kröfugerð en líkt og í Noregi og Svíþjóð þá semja iðnaðargreinarnar fyrst og síðan semja aðrar starfsgreinar á grundvelli þeirra samninga. Alls eru um 600 kjarasamningar lausir í vor. Ekki er heimilt að semja umfram þann ramma sem iðnaðurinn setur. Þetta er meðal þess sem kom fram í heimsókn SGS til Danmerkur í janúar þar sem haldinn var fundur með systursamtökum SGS 3F.
Líkt og í Noregi þá er samið um ákveðna grunnhækkun í miðlægum kjarasamningum og eitthvert svigrúm er skilið eftir fyrir vinnustaðasamninga. Það fer svo eftir styrk og trúnaðarmannkerfi á hverjum vinnustað hvernig gengur að nýta svigrúmið en innan hótel- og veitingageirans er trúnaðarmannakerfið veikt og því eru þau illa í stakk búin til að gera vinnustaðasamninga. Sterkari starfsstéttir eru betur settar til að ná í allar þær hækkanir sem svigrúmið gefur. Þegar samningar liggja fyrir fara þeir í allsherjaratkvæðagreiðslu innan allra félaga LO (Danska ASÍ). Ef einhverjar stéttir ná ekki samningum þá semja heildarsamtökin fyrir þær stéttir. Ef samningunum er hafnað þá brestur á allsherjarverkfall. Það gerðist síðast árið 1998 og verkfallið stóð í 14 daga en þá greip löggjafinn inní og setti lög gegn verkfallinu og deilan fór í gerðardóm.
Ákveðin skilyrði eru fyrir þátttöku í atkvæðagreiðslu eftir kjarasamninga og einhverjar stéttir eru ekki með í stóru samningunum. Dæmi um slíka stétt er starfsfólk á ferjum en ef slíkar stéttir lenda í átökum eru víðtækar heimildir fyrir samúðarverkföllum. Hin mikla miðstýring kjarasamninga hefur bæði kosti og galla. Sterkari greinar geta ekki samið umfram viðmiðið og veikari greinar geta ekki náð öllu svigrúminu í vinnustaðasamningum. Aftur á móti eru veikari greinarnar (eins og ferðaþjónustan) ekki með afl til að standa í kjarasamningagerð og átökum einar og sér.
Samkvæmt John Fredriksen, samningarmanni hjá 3F í Danmörku eru áskoranir dönsku verkalýðshreyfingarinnar þær sömu og víðast hvar á Norðurlöndunum, þ.e. dræm þátttaka í stéttarfélögum og félagsleg undirboð á vinnumarkaði. Auk þess eru svokölluð Gul félög algeng í Danmörku en það eru stéttarfélög sem bjóða lægri félagsgjöld en einnig minni þjónustu. Þau einblína á einstaklingsþjónustu en ekki þá samtryggingu og samábyrgð sem hin hefðbundnu stéttarfélög snúast um.
Kröfur verkalýðshreyfingarinnar í kjaraviðræðunum
Þær kjaraviðræður sem nú standa yfir í Danmörku eru mjög miðstýrðar og leynd hvílir yfir þeim þangað til viðmiðið hefur verið sett og aðrir koma í kjölfarið. Nokkrar kröfur hafa þó verið settar á oddinn sameiginlega og eru margar Íslendingum að góðu kunnar: