Anna Júlísdóttir, varaformaður Einingar-Iðju, ritar grein í nýjasta tölublað Akureyri vikublaðs þar sem hún fjallar m.a. um lýðræðislegan undirbúning kjaraviðræðnanna og mikilvægi þess að standa saman þegar á reynir. Anna skorar jafnframt á norðlenska atvinnurekendur að tjá sig opinberlega um kröfugerð SGS. Greinina í heild sinni má lesa hér að neðan. ... Kjarasamningar renna senn út og verkalýðsfélög hafa á undan­förnum mánuðum undirbúið kröfugerðir sínar vegna komandi kjaraviðræðna. Starfsgreinasam­band Íslands fer með samningsum­boð fyrir sextán aðildar­félög, þeirra á meðal er Eining-Iðja. Kröfurnar mótuðust á fundum í félögunum og á vinnustöðum, og efnt var til viðhorfskannana. Þannig gafst öllum fé­lagsmönnum kostur á að koma sínum sjónarmiðum á framfæri og hafa áhrif. Eining-Iðja efndi í byrjun ársins til sex funda á félagssvæði sínu, þar sem kastljósinu var sérstaklega beint að kjaramálum. Í kjölfarið var svo haldinn fjölmennur fundur í Menningarhúsinu Hofi á Akureyri. Þar voru saman komnir félagsmenn sem sitja í samninganefnd félagsins og trúnaðarráði, auk þeirra trúnað­armanna sem ekki sitja í þessum nefndum. Áður hafði Capacent gert viðamikla könnun meðal félags­manna um kjaramál og fleira.Vandaður og lýðræðis­legur undirbúningur kjaraviðræðnanna skiptir höfuðmáli, enda snúast viðræðurnar um sjálfa lífsafkomuna. Það er því mikið í húfi. Atvinnurekendur skelltu í lás Skemmst er frá því að segja að hljóðið var þungt í atvinnurekendum, daginn sem Starfsgreina­sambandið kynnti kröfu­gerð sína. Sambandið fer fram á að miða krónutöluhækkanir við að lægsti taxti verði 300 þúsund krónur á mánuði innan þriggja ára. Einnig að launatöflur verði endurskoð­aðar þannig að starfsreynsla og menntun verði metin til launa, vaktaálag verði endurskoðað, des­ember- og orlofsuppbætur hækki, lágmarksbónus verði tryggður í fiskvinnslu og ný starfsheiti skil­greind í launatöflu.  Atvinnurekendur hreinlega skelltu í lás og sögðu engan grund­völl til viðræðna, allt færi á haus­inn í þjóðfélaginu með tilheyrandi óðaverðbólgu, verði gengið að kröf­unum. Framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins fór mikinn í fjölmiðl­um, en til þessa hafa stjórnendur fyrirtækja þagað. Gagnlegt væri að heyra afstöðu talsmanna norð­lenskra fyrirtækja til krafnanna. Starfsgreinasambandið hefur nú vísað sanngjörnum kröfum sín­um til sáttasemjara, þar sem við­semjandinn telur engar forsendur fyrir beinum viðræðum.  Dagvinnulaunin 30% lægri á Íslandi Íslendingar máta sig gjarnan við hin Norðurlöndin. Samkvæmt nýrri úttekt á reglulegum dag­vinnulaunum á almennum vinnu­markaði í þessum löndum kemur í ljós að munurinn er áberandi minni á dagvinnulaunum meðal tekju­hærri hópanna en hjá þeim tekju­lægri.  Mestur munur á dagvinnu­launum er hins vegar gagnvart verkafólki og þjónustu-, sölu- og afgreiðslufólki. Hér á landi eru dagvinnulaun verkafólks allt að 30% lægri en að meðaltali á hinum Norðurlöndunum. Þessar tölur tala sínu máli og sýna svart á hvítu að íslenskt verkafólk á langt í land til að ná dagvinnulaunum í þeim löndum sem við gjarnan miðum okkur við. Þess vegna hljóta kröfur Starfs­greinasambandsins að teljast eðli­legar og sanngjarnar. Ég skora á norðlenska atvinnu­rekendur að tjá sig opinberlega um kröfugerðina.  Verkfallsstjórn skipuð Samstaða skiptir höfuðmáli og það er hugur í félögum Einingar­-Iðju. Í nýlegri könnun Capacent sögðust 65% aðspurðra félaga tilbúnir í verkfallsaðgerðir til að knýja á um bætt kjör. Félagið hef­ur þegar skipað verkfallsstjórn sem meðal annars hefur það verkefni að koma með tillögur að aðgerðum til að ýta á eftir sanngjörnum kröfum um hækkun launa. Með hækkandi sól opnast augu atvinnurekenda vonandi fyrir nauðsyn þess að rétta hlut verka­fólks.  Þurfi að grípa til aðgerða er ábyrgðin alfarið Samtaka atvinnu­lífsins. Almenningur stendur með verkafólki, enda grundvallaratriði að fólk geti lifað af dagvinnulaun­um.   Anna Júlíusdóttir varaformaður Einingar-Iðju